Quantcast
Channel: mój Kraków | MykrakInfo | galeria kraków
Viewing all 7836 articles
Browse latest View live

polishphotobook: Krzysztof Jasiński, Edward Chudziński PIEŚN...

0
0




















polishphotobook:

Krzysztof Jasiński, Edward Chudziński

PIEŚN WAWELU

Pieśń Wawelu to dzieło ze wszech miar charakterystyczne dla czasu, w którym powstało, a zrazem wyjątkowe pod względem wizualnym. Wyjątkowość ta wynika ze szczególnego połączenia treści i materiału fotograficznego z formą poligraficzną albumu. Rzecz pomyślana jako propagandowa superprodukcja w konfrontacji z niedostatkami krajowego drukarstwa przełomu lat 1970. i 1980. tworzy niezwykłą, niemal psychodeliczną hybrydę, która z dzisiejszej perspektywy jawi się jako intrygująca i inspirująca, chociaż w sposób niekoniecznie zgodny z intencjami autorów.

Książka stanowi zapis dorocznych spektakli plenerowych typu światło i dźwięk, realizowanych pod Wawelem w latach 1972-1977 “z inspiracji i przy czynnym udziale towarzyszy z krakowskiej instancji PZPR”. Seanse te, w inscenizacji i reżyserii Krzysztofa Jasińskiego, oparte w głównej mierze na motywach tekstów dramatycznych Stanisława Wyspiańskiego były próbą bombastycznej, wizualnej historiografii, w których niby duchy przeszłości (i przyszłości) pojawiały się i przemawiały monstrualne kukły polskich królów, poetów, bohaterów narodowych oraz postaci kreowanych przez propagandę peerelowską jako fundatorów ruchu rewolucyjnego i proletariackiego - Edwarda Dembowskiego i Ludwika Waryńskiego. Wawel - polskie Akropolis jak je definiował Wyspiański - jawi się tu jako paradoksalne, bo duchowe epicentrum socjalistycznej Polski, spowite dymem i światłami w artystowskiej aurze teatralnej megaprodukcji, tzw. “teatru ogromnego”.

W albumie fotograficzna dokumentacja nocnych spektaklów przeplatana jest widokami architektury Wawelu, detalami grobów królewskich i oręża ze zbiorów zamkowych oraz wyimkami z tekstów Wyspiańskiego. Narrację dopełniają zdjęcia backstage'owe z prób i przygotowań do kolejnych widowisk. Dodatek stanowi dołączony do książki analogowy singiel z muzycznymi fragmentami widowisk co pozwala jeszcze lepiej wczuć się w atmosferę tych totalnych realizacji, w których produkcję zaprzęgnięci byli nie tylko liczni artyści, plastycy, aktorzy, ale i całe bataliony Ludowego Wojska Polskiego.

Autor fotografii - Adam Bujak - ceniony już wówczas twórca wybitnego cyklu Misteria,w którym dokumentował tradycyjne formy polskich obrzędów religijnych, rozwija tu swoją autorską wizję Krakowa jako miejsca magicznego. Odważnie, a nawet brawurowo zdecydował się tym razem sięgnąć po kolor. Jego nokturny, chwytające świetlne efekty nad wawelskim wzgórzem czy spowitą dymami powierzchnią Wisły, noszą znamiona swobodnej fotograficznej impresji, a w połączeniu z nonszalanckim drukiem offsetowym i słabej jakości papierem kredowym daje to zupełnie niebywałe, z pewnością odległe od intencji fotografa, efekty. Wydaje się, że dla Bujaka tdokumentacja wawelskich widowisk była nie tylko wymarzonym sposobem zarobkowania, ale także okazją do pokazania pełni możliwości warsztatowych. Zostały one wszakże w publikacji, zapewne również za sprawą niedoskonałych materiałów fotograficznych, w intrygujący sposób skarykaturyzowane. Autor opracowania graficznego książki, świadomy ograniczeń poligraficznych, w ciekawy sposób lawirował aby prymitywne możliwości obrócić na swoją korzyść. Stąd na stronach z typografią kolor pojawia się wyłącznie w postaci czystych CMYKowych barw - żółtej, magenty lub cyjanu. Dodatkowo część zdjęć - oryginalnie czarno-białych - wydrukowana została w monochromatycznych tonacjach złamanej zieleni, błękitu i fioletu. W połączeniu z utrzymanym w pastelowych tonacjach drukiem wielobarwnym buduje to na kolejnych rozkładówkach doprawdy specyficzne zbitki kolorystyczne. Wszystkie te błędy i niedostatki drukarskie - ówcześnie wywołujące raczej przygnębienie i politowanie - dziś intrygują fantastycznymi, ubocznymi efektami wizualnymi, inspirującymi i wcale nie łatwymi do powtórzenia współczesnymi technikami druku. Fotografie Bujaka - mgławicowe, częściowo właściwie abstrakcyjne widoki, rozbłyski świateł i przeskalowane kukły - składają się razem w niepowtarzalną, surrealistyczną i  psychodeliczną całość, równie ekspresyjną, co przypadkową.  

fotografie: Adam Bujak

teksty: Edward Chudziński, Krzysztof Jasiński, Krzysztof Miklaszewski

opracowanie graficzne: Sławomir Lewczuk

wydawca: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW “Prasa-Książka-Ruch”, Kraków

rok wydania: 1980

objętość: 180 stron

format: 27,5 x 27,5 cm

oprawa: twarda, kaszerowana

nakład: 14350 egz.


acolite: St. Mary’s Church in Krakow Poland, easily one of the...

0
0
















acolite:

St. Mary’s Church in Krakow Poland, easily one of the most gorgeous Churches I’ve ever seen.

Photography by Patryk Pasinski

lunacylover: Włodzimierz Tetmajer (Polish, 1862-1923), Madonna...

0
0


lunacylover:

Włodzimierz Tetmajer (Polish, 1862-1923), Madonna for the Church of St. Francis in Kraków, 1916.

na-poludnie-od-tunelu: Dębniki IDębniki district seen from...

polishphotobook: Adam Bujak MISTERIA Fotografie z serii...

0
0




















polishphotobook:

Adam Bujak

MISTERIA

Fotografie z serii Misteria były pierwszym monumentalnym projektem Adama Bujaka, który przyniósł artyście popularność i zdeterminował dalszą karierę. Kolejne odsłony Misteriów prezentowane były na początku lat 70. XX w. m.in. w krakowskich Krzysztoforach, łódzkim Muzeum Sztuki i Galerii Współczesnej w Warszawie - kluczowych wówczas instytucjach wystawienniczych dedykowanych sztuce najnowszej. Jednak artystyczny sukces tego cyklu, do pracy nad którym Bujak powracał i wciąż powraca, nie przełożył się na dalszą obecność fotografa w obiegu sztuki. Stał się natomiast Bujak najpłodniejszym autorem książek fotograficznych w Polsce, szczególnie od czasu nawiązania współpracy z wydawnictwem Biały Kruk w 1996 roku. Misteria są więc również efektownym wprowadzeniem w ouvre fotografa skupionym w znakomitej większości na tematyce religijno-patriotycznej. Bujak był m.in. jednym z oficjalnych fotografów Jana Pawła II, ale też autorem licznych albumów poświęconych rodzinnemu Krakowowi.

Pierwszą publikacją zdjęć z cyklu Misteria była książka Misteria Kalwaryjskie opublikowana przez zakonne wydawnictwo Calvarianum w Kalwarii Zebrzydowskiej w 1974 roku (Uwaga! Prośba o pomoc w poszukiwaniach tej książki!). W pełni oficjalne, wysokonakładowe wydanie Misteriów ukazało światło dzienne dopiero w 1989 roku, kiedy rygor peerelowskiej polityki wydawniczej wydaniczej wyraźnie słabł, a Bujak miał już na swym koncie szerg innych albumów publikowanych zarówno przez wydawnictwa pierwszego obiegu jak i zakonne.

W nad wyraz bogatym dorobku Bujaka (ponad 100 opublikowanych photobooków) Misteria zdecydowanie się wyróżniają. Tom z 1989 roku łączy fotografię czarno-białą z kolorową i stanowi zarówno dla samego autora, jak i kolejnych pokoleń fotografów ważny punkt odniesienia (żeby przywołać choćby Kalwarię Wojciecha Wilczyka, 2010). Do dziś trudno wskazać publikację, która z równą siłą i w równie kompleksowy sposób obrazowałaby polską ludową religijność i tradycje dewocyjne. Bujak w przekonujący sposób łączy tu spojrzenie zaangażowanego i empatycznego uczestnika misteriów wielkanocnych z bardziej zdystansowaną perspektywą fotoreportera. Obserwuje zarówno przewodzących obrzędom kapłanów i dygnitarzy kościelnych, jak i podążających za nimi wiernych, ukazuje intymność celi mnicha, jak i masową ludyczność kultu. Zbliża się na odległość portretu, detalu i oddala by ukazać przygotowania i obrzędy w szerokim planie pejzażowym. Całość robi wrażenie również, a może przede wszystkim, jako niezwykły dokument społeczny ukazujący pierwotną niemalże siłę i szczerość tradycyjnych misteriów. W tym sensie książka ta przekracza stricte religijny charakter, jest niepowtarzalnym zapisem emocji społecznych spychanych na margines oficjalnej kultury (szczególnie w czasach PRL-u ale i obecnie). Analizując Misteria w kontekście politycznym warto też zauważyć, że fotografując odświętne życie polskich kalwarii Bujak dokumentował i eksponował inny od forsowanego przez propagandę peerelowską gatunek tłumu. Epatowanie widokiem zaangażowanego, prostego, ale wiernego, religijnego tłumu było z pewnością jednym z powodów, dla których zdjęcia te nie znalazły się wcześniej w masowym obiegu.

Inaczej niż w publikowanych później seryjnie albumach, w Misteriach Bujak starannie dobiera materiał fotograficzny. Ekspresyjne walory zdjęć podbija układem graficznym (rozkładówki, zestawienia zdjęć). Fotografie i towarzyszący im tekst (którego autorem jest również Bujak), ułożone są zgodnie z logiką misteriów. Kolejne rozdziały odpowiadają porządkowi obrządku i stanowią dosyć kompletną dokumentację kalwaryjskich misteriów w Polsce (Kalwaria Pacławska, Góra Świętej Anny, Kalwaria Zebrzydowska, ale też prawosławna Grabarka). Rzadkie, przekonujące dzieło, w którym artystyczna ekspresja przeważnie czarno-białych fotografii pozostaje w niezakłóconej synergii z sugestywnością i przenikliwością dokumentalnego zapisu.

fotografie: Adam Bujak

tekst: Adam Bujak

opracowanie graficzne: Hubert Hilscher

wydawca: Sport i Turystyka, Warszawa

rok wydania: 1989

objętość: 300 stron

format: 26 x 27 cm

oprawa: twarda kartonowa, kaszerowana

nakład: nie podano

ISBN 83-217-2538-4

lamus-dworski: Collegium Maius in Kraków, Poland. Oldest...

"Polski futuryzm podzielił kraj na 2 części. Twórcy mieszkali i tworzyli albo w Krakowie, albo w..."

0
0

Polski futuryzm podzielił kraj na 2 części. Twórcy mieszkali i tworzyli albo w Krakowie, albo w Warszawie.

Krakowska atmosfera życia kawiarnianego i knajpowego przyczyniła się do powstania klubów futurystycznych: w 1919 roku „Katarynki” oraz dwa lata później „Gałki Muszkatołowej”, w których działali między innymi interesujący się ludowością Czyżewski, Młodożeniec i zwracający się ku problemom społecznym Jasieński.

Zarówno w mieście Smoka Wawelskiego, jak i w Warszawie (z Anatolem Sternem i Aleksandrem Watem na czele), ulubioną formą przekazu swoich przemyśleń i manifestacji poglądów futurystów były bezpośrednie spotkania z masową publicznością, często przybierające formę krzykliwych happeningów, nazywanych przez futurystów poezowieczorami czy mityngami poetyckimi.

Najwięcej z nich odbyło się w latach 1918-1922 na krakowskim Rynku Głównym. Anatol Stern z przewiązaną muślinową opaską na biodrach (tylko!) wygłasza zebranym wokół niego gapiom swój wiersz Nagi człowiek w śródmieściu, dwaj prawie nadzy futuryści ciągną furmankę, na której pewien goły mężczyzna gra na fortepianie (podobno woźnicą był Julian Tuwim, a pasażerem Słonimski lub Lechoń) - oto tylko kilka przykładów na dowód ogromnej wyobraźni, poczucia humoru i bezpruderyjności futurystów.



- Futuryści Karolina Marlęga

mariacharlet: greetingsfrompoland: Język polski trudny...


"Geneza Polski futuryzm był kierunkiem imitującym wzorce zagraniczne, głównie włoskie i rosyjskie,..."

0
0

Geneza
Polski futuryzm był kierunkiem imitującym wzorce zagraniczne, głównie włoskie i rosyjskie, które stały się kolebką tego awangardowego prądu. Był również zjawiskiem nieco spóźnionym w stosunku do wydarzeń europejskich, ponieważ pierwsze wystąpienia polskich futurystów miały miejsce prawie dekadę po słynnym manifeście Filippo Tommaso Marinettiego (1909), uważanego za kreatora całego pomysłu. Okres polskiego futuryzmu przypada na lata 1917 – 1922.

Nazwa i cechy
Sama nazwa oznaczała nastawienie kierunku na przyszłość i radykalne zerwanie z tradycją. Futuryzm był prądem w literaturze, malarstwie, teatrze, rzeźbie i filmie. Dwa główne ośrodki polskiego futuryzmu to Kraków i Warszawa.

Najważniejsze cechy polskiego futuryzmu po kilku latach rzeczowo podsumował Bruno Jasieński w artykule „Futuryzm polski. Bilans” (1923). Sztandarową instytucją prasową futurystów była „Nowa Sztuka”, redagowana przez Anatola Sterna. Po jej zamknięciu w 1922 roku futuryści publikowali również na łamach krakowskiej „Zwrotnicy”, a od 1924 roku w „Almanachu Nowej Sztuki” (przy czym był to już schyłek futuryzmu).

Twórcy
W Krakowie futuryści spotykali się w klubach Katarynka i Gałka Muszkatołowa. Byli wśród nich malarze wywodzący się z formistów: Leon Chwistek (okazyjnie) i Tytus Czyżewski, a także Bruno Jasieński, Stanisław Młodożeniec i Jerzy Jankowski (podpisujący się Yeży Yankowski) . Najważniejsi futuryści warszawscy to natomiast Anatol Stern i Aleksander Wat, autorzy pierwszego almanachu poezji futurystycznej „Gga” (1920). W 1920 roku obie formacje zaczęły występować wspólnie, czego efektem było wydanie „Manifestów futuryzmu polskiego” (1921) oraz „Noża w bżuhu” (1922 – wydanie krakowskie i warszawskie).



- Futuryści – geneza, nazwa, cechy, twórcy

Lato! Znacie? Pamiętacie?ence pencePrzyłubska, Ewa, Feliks...

gazetawyborcza: Magazyn @travellandleisure umieścił Kraków na...

0
0


gazetawyborcza:

Magazyn @travellandleisure umieścił Kraków na 7. miejscu listy najpiękniejszych miast na świecie! Fot. Jakub Ociepa/ #AgencjaGazeta #kraków #cracow #ranking #beautiful #city

These Are the 10 Best Cities to Visit Around the World

sweet-heartbreaks: Can’t wait to go back there

Jan STANISŁAWSKI (1860 Olszana na Ukrainie – 1907 Kraków) ·...

0
0


Jan STANISŁAWSKI (1860 Olszana na Ukrainie – 1907 Kraków) · Wisła pod Tyńcem

(via wisc58)

Ludwik de Laveaux (Jaronowice k. Jędrzejowa 1868 - Paryż...


Ludwik de Laveaux (Jaronowice k. Jędrzejowa 1868 - Paryż...

0
0


Ludwik de Laveaux (Jaronowice k. Jędrzejowa 1868 - Paryż 1894)


Lato w Bronowicach (Chałupa w Bronowicach)

Ok. 1892-1893. Olej na płótnie. 88 x 154,5 cm.
Muzeum Historyczne miasta Krakowa.


   Stanisław Ludwik de Laveaux urodził się 21 listopada 1868 w Jaronowicach w Polsce jako syn ziemian Lucjana i Stefanii z Borkowskich. Wywodząca się z Francji rodzina de Laveaux osiadła w Polsce w XVIII wieku. Po przedwczesnej śmierci matki Ludwik został wysłany do szkoły w Krakowie, a potem studiował w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod dyrekcją Matejki (1884 - 1886 i 1889) i w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (1887 do stycznia 1889).  

         Pierwsze znaczące dzieła Ludwika de Laveaux powstały pod wpływem modernistycznego środowisku krakowskiego, ich tematy to lud i krajobraz wiejski. Bywał częstym gościem w Bronowicach, gdzie zaręczył się z Marysią Mikołajczykówną. Wraz z nią uwiecznił go później Stanisław Wyspiański w “Weselu”, w postaci Widma. Artysta wiele tworzył w Paryżu i w Normandii, w czasie swojego pobytu we Francji w latach 1889 - 1894. W swojej sztuce był modernistą, potem silny wpływ na niego wywarł impresjonizm, ale także i ekspresjonizm i symbolizm. Fascynowały go światła nocy i namalował wiele nokturnów, pejzaży i ulicznych scen paryskich. Jego dzieła są wysoko cenione w polskiej historii sztuki, za granicą jednak są prawdopodobnie przypisywane jakiemuś nieznanemu Francuzowi. Z zachowanych jego listów wiadomo, że miał przyjaciół w Anglii i że w latach 1890 - 1893 kilkakrotnie wyjeżdżał do Londynu i Oxfordu. Namalował tam kilka portretów i pejzaży dla swoich gospodarzy. Jego obrazy z francuskich czasów sprzedawał we Francji, do Anglii i do USA. Jego życie trwało bardzo krótko. Zmarł w Paryżu w nędzy na gruźlicę. Jest pochowany na paryskim cmentarzu Pantin.

         Katalog dzieł Ludwika de Laveaux, zestawiony przez jego biografkę, Aleksandrę Melbechowską-Luty, nie jest kompletny. Wiele jego prac jest prawdopodobnie rozrzuconych we Francji, Anglii i w USA.

         Jego biografię (Widmo, Życie i Twórczość Ludwika de Laveaux, Ossolineum 1988), a także szczegółowe informacje o rodzinie de Laveaux, można znaleźć w Bibliotece Polskiej w Paryżu, 6 Quai d'Orleans, 75-004 Paris, tel. 43 543 561, 46 340 544, a także w bibliotece Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie, 240 King Street, London W6 ORF, tel. 0181 741 0474.            

(Krzysztof Pochwalski)

 Strona internetowa przedstawiająca drzewo genealogiczne rodzin de Laveaux znajduje się pod adresem

http://genealogia.okiem.pl/laveaux.htm

Autorem strony jest p. Marcin Niewalda.


Via: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Laveaux/Index.htm

mafleurs: it doesn’t feel like this was 1 year ago today // ig:...

0
0


mafleurs:

it doesn’t feel like this was 1 year ago today // ig: ne.moubliezpas

justindoesnotgiveashit: Good morning #Krakow #sunday #morning...

TriumphkreuzVeit Stoß (der Ältere),Bildhauer, 1520, Skulptur,...

0
0


Triumphkreuz

Veit Stoß (der Ältere),Bildhauer, 1520, Skulptur, Holz

Standort: Kraków, Kirche (katholisch), Kościół Mariacki / Marienkirche, Vierung


Foto Marburg, Foto: Herrmann, Christofer;
Aufnahme-Nr. fmd459114; Bilddatei fmd459114; Aufn.-Datum: 2010


via: http://www.bildindex.de

synchronicobjects: Original design for The Globe House...

Viewing all 7836 articles
Browse latest View live




Latest Images