“
-
Witold Cęckiewicz
Autorskie dylematy dotyczące przyszłości b. hotelu „Cracovia”
”-
Wyjątkowe walory tej części miasta po raz pierwszy wydobyto w 1912 roku z okazji zorganizowanego ogólnopolskiego konkursu na plan Wielkiego Krakowa. W nagrodzonej pracy na skrzyżowaniu planowanych Al. Trzech Wieszczów z ul. Wolską (później ul. J. Piłsudskiego) stworzono wielki reprezentacyjny plac łączący promieniście rozchodzące się trzy aleje. Osią całego założenia był widok z centrum miasta na Błonia oraz Kopiec T. Kościuszki. Późniejsze ograniczenie tej kompozycji urbanistycznej do obecnej al. F. Focha i al. 3 Maja nie podważyło potrzeby otwarcia przestrzeni widokowej, dla której północne obramienie stanowił realizowany w okresie międzywojennym nowy gmach Muzeum Narodowego. Po II wojnie światowej podjęto decyzję o stworzeniu południowej części placu, projektując tu siedzibę Związków Zawodowych. W 1953 roku rozpoczęta już realizacja kontynuowana była jako gmach dla PZPR. W 1956 roku, w wyniku październikowych wydarzeń politycznych, partia zrezygnowała ze swoich pierwotnych ambicji – a rozpoczęta budowa została przerwana aż do 1959 roku. – kiedy wydano na to miejsce lokalizację dla hotelu Orbis. Zalecono wykorzystanie zrealizowanej konstrukcji żelbetowej parteru i pierwszego piętra, posadowionej na palach i studniach betonowych. W stosunku do proponowanej wówczas przez Orbis koncepcji, wykorzystującej istniejącą konstrukcję o długości 100 m i siedmiu kondygnacjach hotelowych, zaproponowałem adaptację wyłącznie części parterowej przy przedłużeniu jej do 150 m i posadowienie na niej pięciu kondygnacji. W efekcie uzyskano właściwą wysokość obiektu, nawiązującą do przeciwległego Muzeum Narodowego oraz zdecydowanie korzystniejszą długą, poziomą bryłę, kierującą wzrok wzdłuż głównej osi widokowej na Kopiec T. Kościuszki. Uzyskano również pożądaną ilość jednostek hotelowych oraz znacznie korzystniejsze i bardziej reprezentacyjne wnętrza części parterowej. Otwarty w 1965 roku hotel był najnowocześniejszym i jednym z największych tego rodzaju obiektów w Polsce. Współczesnej architekturze towarzyszyła wyjątkowo bogato reprezentowana sztuka w jej różnej postaci, realizowana przez wybitnych artystów jak np: rzeźby Bronisława Chromego, mozaiki Krystyny Strachockiej-Zgudowej oraz Heleny i Romana Hussarskich, zamówione ścienne kompozycje metaloplastyki M. Pędziałka, grafiki do pokoi hotelowych wyłonione przez ZPAP w specjalnie rozpisanym konkursie a także neony projektowane przez Witolda Skulicza. Również dla wielu wnętrz projektowane były indywidualnie meble, w tym: stoły, fotele i krzesła czy elementy oświetlenia. To wszystko stwarzało specyficzną atmosferę, która jako oprawa scenograficzna posłużyła dla kilku kręconych tu filmów. Nie wiem ile z tego dzisiaj pozostało.
(via fikifikiwiki)
